In deze aflevering gaat Wendy de diepte in, met Leonie. Over rouw in een ander jasje. In een heel kleurrijk jasje. Mag je rouwen om een kind dat wel leeft? Ja, dat mag.

Wendy wil rouw op de koffietafel brengen. Je kan bijdragen aan deze missie, lees het hier!

Dit gedicht is inmiddels een van de klassiekers van Wendy (Raakt). Even simpel als treffend tegelijk. Voor als je even niet goed weet wat je zeggen wil. En het toch zeggen wil. Ik denk aan je.

Sinds dit lotgenootje heeft 'lotgenoten' (wat ik maar suf, slachtofferig and so on vond) ineens een hele fijne lading gekregen. En besefte ik me: het is juist héél fijn. Niks sufs aan. Sterker nog. Er gaan echt deuren open. Harten ook.

Een gedicht van Wendy Raakt over missen. Alarmbellen aan en toch - vaak tegen beter weten in - 'hard' gaan. 'aan' gaan. Lees je mee?