Een gegeven paard wél in de bek kijken.

Pokémon of..
Pokémon of..
Pokémon 😆

Hij zou een bon van Toy Champ ook wel leuk vinden zei hij

Zit daar iets bij waar je wat mee kan? 🥰

De mensen die het niet vroegen, kiezen zelf. En je kent vast die momenten wel. Dat je iets krijgt en in a split second denkt: Okeeeej……

Het gebeurt mij ook. Nog steeds. Dat ik iets koop voor iemand omdat ik dénk dat dat heel leuk zal zijn. Maar stiekem blijkt het vaak toch iets te zijn dat ik leuk vind… voor diegene. En dat blijft de hele zoektocht tussen iemand willen verrassen of een verlanglijstje vragen. Want hoe zorg je dat een verlanglijstje niet een bestellijstje of boodschappenbriefje wordt? Het verrassingselement is immers part of the joy, toch? Working on it ;)

Terug naar Morris. Hij kreeg het bewuste cadeautje en zei beleefd “dank je wel!”. Hij kwam ermee thuis en zei ook thuis zelfs nog: “Ja, heel leuk. Dit wilde ik heel graag.” (Je hoort me denken: huh?!)

Het duurde slechts een paar minuten, waarop hij zei:
“Mam, X kocht voor mij wat híj leuk vond he?”

Het raakt me. In al zijn beleefdheid zo recht het hart in. Klopt. X kocht wat hij leuk vond. Superlief. We leren elkaar dankbaar te zijn thuis. Dat, ook al krijg je een busje bellenblaas in de winter en mag je van je ouders niet binnen met bellenblaas (want het vlekt, maar bovenal: het wordt giga-glad op onze vloer), je alsnog mag bedanken voor de moeite. Iemand heeft zijn best gedaan (of op zijn minst íets gedaan) om je te verrassen. Iets aan jou te willen geven. En dáár mag je dankbaar voor zijn. En je mag het cadeau zelf tegelijkertijd niet leuk vinden. En eerlijk zijn. En tussen al die drie dingen husselen. En oefenen. Wat je wel en niet uit.

Ik las er ooit een artikel over van Linda (Commandeur, red.) die me altijd bij bleef, maar je me even schuldig blijft. Zo gauw ik hem tegen kom, voeg ik hem hieraan toe. 

Wel las ik een gelijknamig artikel van Juul Martin* met onder meer deze rake uitspraak:  

“Je bent pas echt vrij als je kiest voor wat je echt wilt en alleen datgene aanneemt wat je echt nodig hebt. Je bent pas echt vrij als je een gegeven paard wél in de bek durft te kijken en na grondige inspectie durft te zeggen: Nee, dank je, hier heb ik geen hol aan.”

 ~ Juul Martin

Weg ermee

Het doet me denken aan de minimalistische ‘beweging’. Dennis Storm met zijn (luister)boek ‘Weg ermee’, de twee mannen van The Minimalists (Netflix, maar ook Spotify) en Growthinkers. Het boek Weg Ermee heb ik zelfs twee keer beluisterd op Storytel. Daar leerde ik dat je prima met verjaardagen kan aangeven dat je geen ‘prulletjes’ wil, omdat je het zonde vindt om het vervolgens weg te moeten gooien omdat je het óf niet leuk vindt, niet nodig hebt, óf omdat het zo stuk is en je het zodoende alsnog weg moet gooien. Working on it.

Zelf geen haar beter

Afgelopen feestdagen heb ik ook een geringe bijdrage geleverd aan de cadeautjeseconomie.

Jouw gouden tip

Ik ben benieuwd: heb jij dit nou ook en vooral… heb jij dit al lekker in balans en hiermee de gouden tip voor mij? Laat het me weten, bijvoorbeeld door een berichtje op Instagram. Dan deel ik hem met mijn volgers, hebben we er allemaal wat aan. In het kader: verbeter de wereld, begin met jezelf ;)

*https://www.juulmartin.nl/kijk-een-gegeven-paard-wel-in-de-bek/

‍