Blog

Goede gevoelens

Morris loopt de deur uit met een vriendje en ik roep hem na. Of hij goed uitkijkt voor die auto’s die veuls te hard door onze 30 kilometer-straatje rijden en je ze daardoor niet rustig aan hoort of ziet komen. “Ja hoor mam! Ik heb héle goede gevoelens!!!”

Hij bedoelt dat hij superscherp zintuigen heeft. En dat heeft ‘ie. Er ontgaat hem zelden iets en ‘ergens een neusje voor hebben’ zou voor hem uitgevonden kunnen zijn. Ik vind de uitspraak even schattig als ontwapenend. Ik bedoel: goede gevoelens. Hoe mooi en hoe schattig in deze context.

Ik weet er alles van, heb hebben van ‘goede gevoelens’. Dat wil echter niet zeggen dat het altijd ‘goede’ gevoelens zijn. Begrijp me goed: veel voelen is prachtig. En ook… behoorlijk pittig. Veel voelen in combinatie met onzekerheid en een uitdagende relatie met iemand hebben is de jackpot. Alsof dingen dan extra zwaar vallen en binnenkomen. Iets met een onbewust en ongewild vergrootglas dat actief is. Een opmerking die, vlak na binnenkomst, gemaakt wordt als “Je krijgt wat je waard bent”, nadat je opmerkt dat je het kleinste stukje cake voorgeschoteld krijgt, kan hem me letterlijk in het verkeerde geelgat schieten. Dat ik voel: oké check. De toon is gezet. Familie kies je niet uit he, zeggen ze ;-)

Want dan kun je nog zulke goede gevoelens hebben, humor is heel persoonlijk. En di’s nu eenmaal niet mijn kind of cookie. Not my style. Ik ben nog aan het oefenen met grenzen stellen versus ‘beter weten’ oftewel het ‘lekker laten’, het niet persoonlijk opvatten… 

NLP leerde me in ieder geval dat ik inmiddels herken wanneer ik of een ander ‘in de burcht’ zit. Een soort overlevingssysteem van ‘ik hou me wel stil’, wat voor de oplettende gasten goed waarneembaar is. Een nuchtere ‘is er iets?’ neemt het gevoel niet weg. Die roept zelfs alleen maar meer ongemak op. Of er iets is?

Duhhh…

De mooiste relaties zijn die waar je dit haarfijn opmerkt bij elkaar en je veilig genoeg voelt om er iets over te zeggen.