Rectificatie: het is géén feelgood rouwboek

Mea culpa! Ik heb onlangs gecommuniceerd dat ik een feelgood rouwboek heb uitgebracht. Maar 'feelgood' is niet wat ik bedoel over te brengen. In dit artikel neem ik je mee...

Féél good rouwboek

Onlangs kreeg ik van een lezer een reactie over de term 'feelgood rouwboek': "Mag ik een kleine, positief bedoelde, opmerking maken? Ik struikel een beetje over feelgood. Het is zo ‘Linda, heppie de peppie-achtig’. Maar dat kan een generatiedingetje zijn. Voor mij is het een warm rouwboek.  Maar…..doe het vooral op jouw manier!"

Ik bedankte voor de feedback en de suggestie en liet het nog even sudderen.

Ik besefte me even later, dat het precíes de nuance is die het verdient. Het is niet een feel GÓÓD rouwboek, maar een FÉÉL good rouwboek. Het gaat mij erom je weer te laten vóelen. Dat kwartje viel, nadat ik de volgende feedback kreeg van een andere lezer:

"Dit zijn geen gewone gedichten.... dit gaat zo ontzettend  over wat je voelt van binnen ❤️🫣🤗
Echt in een ander jasje!!!"

Eigenlijk wist ik het ook wel. Het staat ook in mijn voorwoord te lezen van dit 'boek me een boodschap':

"Ik hoop dat mijn woorden je steunen als je wankelt op je benen, je warm houden bij kou & kilte, je troosten bij stil verdriet, een arm om je schouder slaan bij een gevoel van (vaak stiekeme) eenzaamheid, je doen glimlachen in de diepte en je diepgang geven op (soms per ongeluk) gelukkige momenten. Iets anders dan dat is ook goed. Sla het boek open in vol ornaat. Of laat hem liggen op veilige afstand. Maar weet, dat je er niet alleen voor staat."

Uit de verdomhoek

Daarnaast geef ik wel heel bewust het féél good rouwboek een andere plek in het domein rouw. Want het is al zwaar en grijs genoeg. Ik wil rouw uit het verdomhoekje (en het verstopte plankje in de boekhandel) halen. Ik leg het op koffietafels en het belandt bij de borrelplank. Middenin het leven. Dat is waar het mij om te doen staat. Dat je erkent dat je 'goed genoeg' rouwt, helemaal precies op jouw manier. Ik rouwde anders dan naasten en heb me daar lang schuldig om gevoeld. Dat gevoel komt nog wel eens op, vooral nu er 'reuring' is rondom mijn boek en ik me dus uit 'op mijn eigen manier'.

Wat mij dan helpt is schrijven, lezen (ook mijn eigen boek) en muziek luisteren.

Muziek die me dan helpt is: Meau (allemaal eigenlijk), dit nummer van Roxeanne Hazes en o.a. deze van Hannah Mae.

‍

Podcast 'De diepte in'

Wat ook tof is: ik luisterde dit weekend het gesprek terug dat ik met Ellis had en daarin zei ik precies hetzelfde. Het gaat niet om je góed voelen, maar goed leren voelen. Het gesprek staat inmiddels online en is onder meer via Spotify te beluisteren.

Over feedback

Ik hoop je met dit artikel te inspireren open te blijven staan voor feedback, maar het niet klakkeloos voor waar aan te nemen. Ga op zoek naar jouw eigen waarheid. Bij de NLP-opleiding leerde ik: feedback zegt alles over de persoon die de feedback geeft.

En neem daaruit mee wat helpt.

Zo leef je je leven op jouw manier, in alle kleuren van de regenboog.

Met speciale dank aan beide lezers voor de rake feedback!